‘Van stoptrein naar sneltrein…..’

De zorg voor kinderen die slachtoffer zijn – of lijken te zijn – van kindermishandeling vindt dankzij de Academische Werkplaats Kindermishandeling (AWK) sneller plaats dan ooit, zegt Marjan Adema, directeur bij De Jeugd- en Gezinsbeschermers in Haarlem.

Adema constateert dat de hulp aan kinderen waarbij mishandeling wordt vermoed, voorheen allemaal wat ‘stroperig’ tot stand kwam. ‘Organisaties in de keten gingen om de beurt aan de slag, en mensen moesten hun verhaal steeds weer opnieuw vertellen. Het schoot allemaal niet op. Nu werken we samen. En dat in 1 gebouw, dus we weten elkaar snel te vinden! We zijn van een stoptrein naar een sneltrein gegaan…. al is het nog geen TGV.’

Direct bellen

‘Als hulpverleners tegenwoordig onderzoek doen na een melding van mogelijke kindermishandeling en ze vinden dat een jeugdarts naar een kind moet kijken, kunnen ze direct bellen. Het wordt nog diezelfde dag geregeld’, vervolgt Adema. ‘Er wordt snel een goed onderbouwde beslissing genomen en dat is voor alle betrokkenen erg plezierig.’

Optimale zorg

Ook de betrokkenheid van wetenschappers is vooruitgegaan, vindt Adema. Onderzoekers komen niet meer vertellen hoe het beter kan, maar vragen aan de praktijkwerkers waar ze tegenaan lopen. ‘Daardoor zijn uitkomsten van onderzoek ook veel beter bruikbaar in de praktijk’, zegt Adema. ‘We streven allemaal naar optimale zorg. De AWK helpt je om het pad daarnaartoe stap voor stap te bewandelen.’

Domeinen

Kindermishandeling is een onderwerp waar veel domeinen bij betrokken zijn. Adema: ‘Onderwijzers, medewerkers van een CJG of van een wijkteam, iedereen krijgt ermee te maken, maar iedereen heeft ook andere manieren van werken. Het mooie is dat door de AWK het bewustzijn dat we dit met zijn allen moeten aanpakken, groter is geworden. En nieuwe kennis verspreidt zich inmiddels als een olievlek.’

Pionieren

Adema is van het begin af aan betrokken geweest bij de stuurgroep van de AWK. ‘We zitten daar met iedereen om de tafel. Inmiddels ook met kinderen en ouders. Natuurlijk was het even wennen aan elkaar. Maar we hebben de ruimte gekregen om te pionieren, om te kijken hoe we met elkaar tot goede afspraken kunnen komen.’

Erkenning

‘Het mooie is dat er inmiddels veel meer erkenning is voor de complexiteit van het onderwerp’, zegt Adema. Natuurlijk wisten alle hulpverleners al dat kindermishandeling een belangrijk maar ook ingewikkeld probleem is. Maar dat dat ook door wethouders wordt gezegd, dat er geld voor wordt uitgetrokken, dat is voor iedereen die jarenlang het gevoel had dat-ie in zijn eentje liep te worstelen, een verademing.’